Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2015

Επιδόρπιο Αγάπης



Ένα παιδί όσο πιο μικρό είναι, τόσο πιο μεγάλη ανάγκη σε έχει. 
Ανάγκη από κάποιον να το στηρίξει στα πρώτα του βήματα, να το ταΐσει, να παίξει μαζί του. 
Ανάγκη φροντίδας.
Ανάγκη προστασίας.
Όταν πια μεγαλώνει έχει ανάγκη να ανήκει κάπου, να το υπολογίζουν, να το αγαπούν. 

Όσο μεγαλώνουμε, όσο ωριμάζουμε, όσο γινόμαστε «πιο σοβαροί» τόσο πιο πολύ ανάγκη έχουμε να μας αγαπούν. Λες και η αγάπη είναι μια ανάγκη διαρκής.  

Η αγάπη νικάει κάθε μοναξιά, κάθε φόβο. 
Μοιάζει το επιδόρπιο σε ένα γεύμα ανεξαρτησίας και επιβίωσης, όμως συνήθως είναι το κυρίως πιάτο.
Όλοι θέλουν αγάπη αληθινή, αμόλυντη, ατόφια. 
Αγάπη σαν αυτή που ζητούν τα μικρά παιδιά. Αυτά αγαπούν χωρίς αντάλλαγμα, ανιδιοτελώς και συνεχώς. Σταματούν να σε αγαπούν και σε αγαπούν πάλι μέσα σε δευτερόλεπτα, μέχρι να μην σταματήσουν να σε αγαπούν από τότε και μετά. 

Για τα παιδιά η αγάπη είναι το κυρίως πιάτο μιας ζωής γεμάτη χαμόγελα. 
Ξέρουν το ένα σπουδαίο μυστικό: τα παιχνίδια, τα χρήματα, τα ρούχα δεν έχουν αξία χωρίς ανθρώπους να τα μοιράζεσαι. 
Οι άνθρωποι σε φροντίζουν, οι άνθρωποι σε μεγαλώνουν, οι άνθρωποι σε διδάσκουν. 
Το μεγάλο τους μυστικό είναι το γεγονός ότι με την αγάπη βρίσκεις και κρατάς ανθρώπους πλάι σου... και με ανθρώπους στο πλάι σου πάντα κάτι θα πηγαίνει καλά.

Μήτσιου Μαρία


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου