Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014

Σκέψεις ενόψει Πρωτοχρονιάς..

Ένας ηθοποιός παριστάνει τον φτωχό, περπατώντας στους δρόμους και ζητώντας από τα άτομα που έτρωγαν να του δώσουν λίγο από το φαγητό τους. Όλοι αρνούνται να του δώσουν. Ζητά, λοιπόν, φαγητό από έναν φτωχό που κάθεται στην άκρη ενός πεζοδρομίου και τρώει. Εκείνος αμέσως του δίνει λίγο από το φαγητό που έχει. Ο ηθοποιός τον ευχαριστεί και φεύγει. Επιστρέφει λίγο αργότερα με μια πίτσα. Την δίνει στον φτωχό, του εξηγεί πως ήταν ηθοποιός. Εκείνος παίρνει την πίτσα και κλαίει από ευτυχία. 
Κι ο άνθρωπος μεγάλωσε, τελείωσε το σχολείο, την σχολή, το μεταπτυχιακό, το διδακτορικό, το δεύτερο πτυχίο… Κι ο άνθρωπος έπρεπε να αποκτήσει πιο πολλές γνώσεις, να ξεχωρίσει, να μάθει πολλά για να τον έχουν ανάγκη και να αποκτήσει πιο πολλά χρήματα από τους άλλους. Μέχρι που κοίταξε δίπλα του κι είδε έναν άλλο άνθρωπο να μεγαλώνει, να τελειώνει το σχολείο, τη σχολή, το μεταπτυχιακό, το διδακτορικό, το δεύτερο πτυχίο.. Ο πρώτος άνθρωπος σκέφτηκε να κάνει, λοιπόν, και δεύτερο μεταπτυχιακό, να ξεπεράσει τον άλλον άνθρωπο, τον συνάνθρωπό του. Κι όταν βρήκε δουλειά δεν είπε τίποτα, μην τυχόν και του πάρει τη θέση ο διπλανός. Κι έτσι ο άνθρωπος έμεινε μόνος ανάμεσα σε πολλούς. 
Κι όταν του ζητήθηκε να δώσει φαγητό σε έναν φτωχό, ο άνθρωπος αρνήθηκε. Δεν ήθελε να του πάρουν αυτό που απέκτησε με τόσο κόπο. Κι όλοι οι άνθρωποι αρνήθηκαν στον φτωχό ένα κομμάτι από το φαγητό τους. Η κοινωνία τους έμαθε να κρατούν τα πάντα για εκείνους, να μην εκδηλώνουν στοιχεία του εαυτού τους.. 
Να είσαι κοινωνικός; Να είσαι γενναιόδωρος; Αν είναι δυνατόν να θες να είσαι γενναιόδωρος!!! Για να σου τα πάρουν όλα;;; Κι, όμως, ο εαυτός σου δεν χάθηκε. Βγάλε τον έξω. Όχι γιατί αν μια μέρα γίνεις φτωχός θα θες ένα κομμάτι ψωμί να στο δώσουν οι άλλοι, αλλά γιατί ΑΥΤΟΣ ΕΙΣΑΙ! Αυτό κράτησε τον άνθρωπο εδώ, το ότι έφτιαξε ομάδες κι έδωσε και πήρε. 

Στο γκρεμό, η μοναξιά δεν θα σε σώσει, το χέρι του άλλου θα ζητάς. Πάλεψε για αυτό, είτε είναι σχέση φιλική/ερωτική είτε είναι να δώσεις φαγητό σε έναν φτωχό. Ναι, ξέρω.. Είναι λόγια. Όποιος θέλει να είναι ο εαυτός του δεν θα μείνει στα λόγια, αλλά στις πράξεις που κρύβονται από πίσω. 

Είμαστε οι επιλογές μας, οι πράξεις μας, το μυαλό μας. Αυτός είναι ο εαυτός μας κι είναι δύσκολο να είμαστε αυτός ο εαυτός σε έναν κόσμο που ζητάει άλλα. Αλλά δεν είναι αδύνατο. Δώσε γιατί το θες και θα πάρεις κι ας μην το θες!

Παρασκευή Βασιλόπιτας στο ΦΑΡΟ του ΚΟΣΜΟΥ! Καλή Χρονιά!


Σκέψεις ενόψει Πρωτοχρονιάς... Ένας ηθοποιός παριστάνει τον φτωχό, περπατώντας στους δρόμους και ζητώντας από τα άτομα που έτρωγαν να του δώσουν λίγο από το φαγητό τους. Όλοι αρνούνται να του δώσουν. Ζητά, λοιπόν, φαγητό από έναν φτωχό που κάθεται στην άκρη ενός πεζοδρομίου και τρώει. Εκείνος αμέσως του δίνει λίγο από το φαγητό που έχει. Ο ηθοποιός τον ευχαριστεί και φεύγει. Επιστρέφει λίγο αργότερα με μια πίτσα. Την δίνει στον φτωχό, του εξηγεί πως ήταν ηθοποιός. Εκείνος παίρνει την πίτσα και κλαίει από ευτυχία. 
Κι ο άνθρωπος μεγάλωσε, τελείωσε το σχολείο, την σχολή, το μεταπτυχιακό, το διδακτορικό, το δεύτερο πτυχίο… Κι ο άνθρωπος έπρεπε να αποκτήσει πιο πολλές γνώσεις, να ξεχωρίσει, να μάθει πολλά για να τον έχουν ανάγκη και να αποκτήσει πιο πολλά χρήματα από τους άλλους. Μέχρι που κοίταξε δίπλα του κι είδε έναν άλλο άνθρωπο να μεγαλώνει, να τελειώνει το σχολείο, τη σχολή, το μεταπτυχιακό, το διδακτορικό, το δεύτερο πτυχίο.. Ο πρώτος άνθρωπος σκέφτηκε να κάνει, λοιπόν, και δεύτερο μεταπτυχιακό, να ξεπεράσει τον άλλον άνθρωπο, τον συνάνθρωπό του. Κι όταν βρήκε δουλειά δεν είπε τίποτα, μην τυχόν και του πάρει τη θέση ο διπλανός. Κι έτσι ο άνθρωπος έμεινε μόνος ανάμεσα σε πολλούς. 
Κι όταν του ζητήθηκε να δώσει φαγητό σε έναν φτωχό, ο άνθρωπος αρνήθηκε. Δεν ήθελε να του πάρουν αυτό που απέκτησε με τόσο κόπο. Κι όλοι οι άνθρωποι αρνήθηκαν στον φτωχό ένα κομμάτι από το φαγητό τους. Η κοινωνία τους έμαθε να κρατούν τα πάντα για εκείνους, να μην εκδηλώνουν στοιχεία του εαυτού τους.. 
Να είσαι κοινωνικός; Να είσαι γενναιόδωρος; Αν είναι δυνατόν να θες να είσαι γενναιόδωρος!!! Για να σου τα πάρουν όλα;;; Κι, όμως, ο εαυτός σου δεν χάθηκε. Βγάλε τον έξω. Όχι γιατί αν μια μέρα γίνεις φτωχός θα θες ένα κομμάτι ψωμί να στο δώσουν οι άλλοι, αλλά γιατί ΑΥΤΟΣ ΕΙΣΑΙ! Αυτό κράτησε τον άνθρωπο εδώ, το ότι έφτιαξε ομάδες κι έδωσε και πήρε.

 Στο γκρεμό, η μοναξιά δεν θα σε σώσει, το χέρι του άλλου θα ζητάς. Πάλεψε για αυτό, είτε είναι σχέση φιλική/ερωτική είτε είναι να δώσεις φαγητό σε έναν φτωχό. Ναι, ξέρω.. Είναι λόγια. Όποιος θέλει να είναι ο εαυτός του δεν θα μείνει στα λόγια, αλλά στις πράξεις που κρύβονται από πίσω. 

Είμαστε οι επιλογές μας, οι πράξεις μας, το μυαλό μας. Αυτός είναι ο εαυτός μας κι είναι δύσκολο να είμαστε αυτός ο εαυτός σε έναν κόσμο που ζητάει άλλα. Αλλά δεν είναι αδύνατο. Δώσε γιατί το θες και θα πάρεις κι ας μην το θες!





Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2014

Οι ευχές θέλουν καρδιά..


Χριστούγεννα: μέρες αγάπης, μέρες ανθρωπιάς και φροντίδας για τους αγαπημένους μας, την οικογένειά μας και φυσικά για όλους αυτούς που μας χρειάζονται. 

Μερικές φορές αναλωνόμαστε τόσο πολύ στο να γράψουμε την πιο όμορφη ευχή, την πιο πρωτότυπη, την πιο ξεχωριστή. Το χαμόγελο στο πρόσωπο του άλλου, όμως, μπορεί να έρθει με μια αγκαλιά, με ένα απλό, αλλά γεμάτο αγάπη «Χρόνια Πολλά». Είναι εκείνο το άγγιγμα της χορδής της αγάπης, που αλλάζει τον τόνο της φωνής μας, αλλάζει τη στάση του σώματός μας. 

Οι ευχές θέλουν καρδιά. Είτε γραπτές, είτε προφορικές, είτε από μακριά, είτε από κοντά. Δείξτε την αγάπη σας, εκτεθείτε. Άλλωστε, η αγάπη πολλαπλασιάζεται όταν μοιράζεται. 


Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2014

Γεύμα Αγάπης..


Δεύτερη μέρα Χριστουγέννων πέρασα όλο το πρωινό μου δίπλα σε αυτά τα παιδιά που μου απέδειξαν ότι η ΕΥΤΥΧΙΑ και η ΑΓΑΠΗ βρίσκεται μέσα μας..μένει απλά να την εξωτερικεύσουμε. Δεν καταλαβαίνουν από τυπικές, στείρες ευχές, δέχονται όμως μια ζεστή αγκαλιά κι ένα ειλικρινές χαμόγελο.. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ παιδιά, Χρόνια Πολλά Πατέρα Αθηναγόρα.

Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2014

Ξενάγηση στο μετρό στο Νέο Σιδηροδρομικό Σταθμό

Με αφορμή τη γιορτή της Αγ. Βαρβάρας, προστάτιδας των εργαζομένων στα υπόγεια έργα, στις 4 Δεκεμβρίου ήταν ανοικτός για το κοινό ο σταθμός στο Νέο Σιδηροδρομικό Σταθμό




Kοινωνική αλληλεγγύη

Ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως κοινωνικό ον, που αγαπά να συναναστρέφεται με άλλα άτομα και θα κάνει τα πάντα για να ανήκει σε μια κοινωνία. Η θέληση, όμως, του ανθρώπου να προσφέρει με ανιδιοτέλεια είναι μια εσωτερική υπόθεση, να ξεπερνά τον εαυτό του, να κατεβαίνει σκαλοπάτια για να βλέπει με τα μάτια της ψυχής του. Η αμοιβή, πια, δεν είναι υλική, είναι ηθική. Εκείνη η χαρά που νιώθει όταν βλέπει τα χαμόγελα στα πρόσωπα των ανθρώπων που βοηθάει, είναι η αμοιβή του, το βάλσαμο για την ψυχή του. Όλοι έχουμε περάσει κάποια στιγμή δύσκολα, ας μην το ξεχνάμε. Όσο συνηθισμένα κι αν ακούγονται ετούτα τα λόγια, ας σκεφτούμε λίγο τη στιγμή που θέλαμε τόσο πολύ βοήθεια και δεν υπήρχε εκεί κανείς. Το να μπορεί ο άνθρωπος να ξεπεράσει τον εγωισμό του, έστω και για λίγο, είναι το ανώτερο στάδιο που μπορεί να φτάσει. Η κοινωνική αλληλεγγύη σου ζητά να δεις το «εγώ» σου και μέσα από όσα έχεις περάσει, να καταλάβεις τη δύσκολη θέση του άλλου και να του προσφέρεις αυτό που κι εκείνος σίγουρα θα σου επιστρέψει μια μέρα με τον τρόπο του. Να βοηθάς, άνθρωπε, όχι μόνο γιατί μια μέρα ίσως χρειαστείς την ανταπόδοση, αλλά γιατί βοήθεια σημαίνει αγάπη. Να βοηθάς και σίγουρα θα νιώσεις ολοκληρωμένος. Να βοηθάς και να ελπίζεις, αυτό σου εύχομαι.

Μαρία Χ. Μήτσιου, PhDc, υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων
http://alzo.gr/
mitsioumaria@gmail.com